De ambtenaren
Vooropgesteld dat ambtenaren het beste voor hebben met hun taken, en het liefst zelf direct in contact willen komen met de bewoners.
Helaas is dit slechts voor een klein deel van de ambtenaren mogelijk i.v.m. hun functie omschrijving.
Alle overige ambtenaren staan in dienst van de bewoners en burgers. Ze werken ergens achter een bureau en hebben in hun functie geen direct contact met de bewoners. Zij zijn net zoals de burgers gebonden als een gevangenen in het zo genaamde de zalig makende systeem de Democratie.
Het behoort niet tot de taak van ambtenaren te streven naar veranderingen, alleen in hun privé leven kunnen zij hun ongenoegen en frustraties uitten door deel te nemen aan de verkiezingen.
Ambtenaren werken met papier, en trachten alles secuur te omschrijven op papier.
Als het niet op papier staat dan bestaat het niet! Het zijn onleesbare bureaucratische documenten geworden.
Wel wetende dat door een ambtenaar met goede bedoelingen (vanuit het z.g. democratische beleid), worden geschreven vele: concepten, wet voorstellen, en nota’s in een bureaucratische ambtelijke taal. Met heel veel woorden, en elk mogelijke onderwerp wordt uitgediept en toegelicht.
Het afwentelen op de burgers.
Een ander taboe van de democratie is dat op sluwe wijze een onderwerp in politieke discussie wordt getrokken die daar uit zichzelf niet zal komen. Het zijn de lobbyisten die met het influencerend gedrag de bestuurders beïnvloeden. Een kleine groep belanghebbende willen iets bereiken en laten de prijs door de ander betalen. De kosten worden omgerekend over de massa, als zijnde slechts een klein bedrag.
De tirannie van de bureaucratie.
De bureaucratie is een multiplayer-game waarin ambitieuzen mensen hun carrière hebben opgebouwd met het verzamelen en gebruiken van bureaucratische macht.
Het beloond vaak onnuttige zaken en prestige.
Het beloond personen bij: het afwenden van de schuld op iemand anders, de financiële schuld afschuiven op de massa, het verzamelen van informatie, het vaak nee zeggen tegen samenwerken.
Het beloond hen die goed zijn in het lezen van de stemming van hun baas, en zij die de vooroordelen van hun leiders begrijpen, maar wel hun eigen mening thuis laten.
Er wordt veel tijd besteed aan politiek manoeuvreren met hoge indirecte en onzichtbare kosten.
De bureaucraten handelen met vaste dogma’s en mantra’s waardoor onjuiste stellingen en inzichten gehandhaafd blijven, de denk- en meningsverandering lopen ver achter bij de feitelijke realiteit.
Bureaucratische werkwijze.
Onder embargo worden door beleidsmedewerkers en strategen decennia vooruit gedacht, en als de tijd rijp is voor de uitvoering dan pas met het zogenaamde participatie traject mogen we meedenken en praten over de details. Echter het geplande doel staat al vast!
De bureaucratie is een alsmaar groeiende toxisch proces. De macht en strategie is bij de leiders. De macht druppelt omlaag naar de managers met langdurige goedkeuringsprocessen, en met een regel verstikte management systeem. Het menselijke element is uit de organisatie verdreven met de bedoeling om het systeem zo rationeel mogelijk te maken als een machine met een dwingende controle over de mensen.
De bureaucratie als systeem, moet de ondersteuning zijn voor de burgers!
De bestuurders, uitvoerders en organisaties worden te werk gesteld, ingekocht of ingehuurd en krijgen dan te maken met de vergaande bureaucratische werkwijze, verplichtingen en rapportage opgelegd.
Beleidskader taken voor bewonersorganisaties.
“Hij die betaald bepaald”. Bewonersorganisaties dienen het Gemeentelijke apparaat, en niet de bewoners. Want met het geven van een subsidie, en het opstellen voorwaarden en van een convenant krijgen de bureaucraten het voor elkaar om ook bewonersorganisaties en hun vrijwilligers de vergaande bureaucratische werkwijze en verplichtingen op te leggen! Dit met het vooropgezette doel dat de bewoners zich beter gaan voelen, en vooral niet zich kritisch opstellen naar hun gemeente. Zelfs als vrijwilliger wordt je opgezogen in het bureaucratische, traag werkende apparaat het z.g. zalig makende democratische systeem.
Bewonersorganisaties en hun vrijwilligers steken graag de handen uit de mouwen, voor niets doen ze het werk, omdat ze van mening zijn andere te helpen, maar ze gaan geen notities lezen, rapporten schrijven of een convenant onderteken.
De zalig makende democratie?
In een democratie heeft iedereen het recht om te stemmen voor hun: vertegenwoordigers, bestuurders en de regering. Dit recht is ongeacht hun reden en onverschillig voor welke partij men kiest. De stemmen zijn niet te herleiden naar de kiezer.
De reden van een kiezer om op een kandidaat te stemmen is zeer verschillend. Het kan zijn om de doelstellingen, het programma en de inhoud, of omdat van de kiezer zijn ouders altijd op die partij stemden, of omdat de kandidaat zijn gezicht vaak in het nieuws is, of de kandidaat heeft een sympathieke gezicht en een goede babbel, of de kiezer denkt dat er iets voor hem te halen is.
Zo zijn er vele redenen voor de kiezer om te stemmen voor iemand, ook al heeft het niets van doen met van de kandidaat zijn capaciteiten voor de functie. Soms als iemand gekozen is wordt de functie geweigerd, maar deden zij alleen mee om zijn partij te steunen. Deze vorm van kiezersbedrog is niet strafbaar, dus gebeurd het.
En als iemand in functie is, komt zijn doel niet tot een praktisch resultaat ongeacht wat zijn doel mag zijn. Zij zijn allemaal afhankelijk van de wil van anderen om samen te werken, alles is afhankelijk van de ego’s. Dominant is de haalbaarheid om eraan te verdienen. Levert het iets op, dan is alles mogelijk, anders schuiven ze het af op gebrek aan een budget.
Voordat iemand in functie komt, is er een strijd gaande voor zijn positie in zijn partij als leider of om hoog op de kiezerslijst te komen. De strijd voor zijn ambitie, doelstellingen en positie zet zich voort ook in functie.